Hidayat Inayat Khan
Hidayat Inayat Khan werd geboren in 1917 en was de jongste zoon van Inayat Khan, India’s grootste muzikant en vina speler ronds de 20ste eeuwwisseling en zijn vrouw Ameena Begum, opvoedster en dichteres. Zijn grootvader, Maula Baksh richtte de eerste Indische muziekschool op, de Gayan Shala, en was de eerste die een muzikaal notatie systeem bedacht voor Indische muziek waar muziek voorheen enkel oraal werd overgedragen. Ook al werd Hidayat grootgebracht met Indische muziek weerhield hem dit er niet van gefascineerd te zijn met westerse muziek. Vanaf het ogenblik dat hij zijn eerste Beethoven concert meemaakte op zevenjarige leeftijd, toen gespeeld door de russische virtuoos Mischa Elman, besliste hij dat dit hetgene was dat hij met zijn leven wilde aanvangen: viool spelen. Eenmaal Hidayat een jonge violonist geworden was, nadat hij een opleiding genoten had van de grootste muzikale zielen uit Parijs in de jaren 1920, zoals onder andere van de legedarische Jaques Thibaud voor viool, George Enesco voor kamermuziek, Nadia Boulenger voor compositie, harmonie en koor en Dirian Alexanian voor orkest, vroeg hij aan Yehudi Menuhin om zijn eerste compositie te spelen. Hidayat is de eerste Indische man die muziek heeft gecomponeerd voor westers orkest.
Hij componeerde meer dan 60 muziekstukken waarvoor verschillende stukken voor orkest die wereldwijd werden uitgevoerd. Poème in Fa, La Monotonia, Chant Exotique, Ballet Rituel, Ghandi Symphony, Symphonie Zikar, Message Symphony, Cortège , Virginia Symphonic Poem, Royal Legend Symphonic Poem, La Monotonia Harmonie, Concerto. Naast zijn symphonisch werk schreef Hidayat meerdere composities voor koor, soefi liederen en hymnes alsook kamermuziek waarmee hij zijn publiek begeestert met zijn visie van eenheid tussen de oosterse en westerse culturen, hen bekorend met een globale wereldbeschouwing.
Alle muziek, of het nu symphonische werken zijn, hymnes of soefi liederen zoals Awake for Morning, Nous vous invitons à la Prière en Chanson Exotique, nodigen het publiek uit om de grenzen van de beperkingen van het dagelijkse leven te overschrijden en naar binnen te keren om op die manier toegang te krijgen tot de eeuwige dimensie, tot de bron van oneindige mogelijkheden die erop wachten ontdekt te worden in de tempel van ons eigen hart.
Hidayat’s muzikale onderzoek kan het best omschreven worden als een kruising tussen oosterse monofonie en westerse polyfonie waar westerse harmonische structuren gerespecteerd worden en tegelijkertijd uitdrukking wordt gegeven aan de versterkende karakteristiek van de oosterse Ragas.
La Monotonia is dedicated to to Hidayat’s sister Pirzadi Noor-un-Nissa Inayat Khan, who was executed during the Second World War. In hommage to her heroic work for the Resistance as ‘ Madeleine’ she was posthumously awarded with ‘ Croix de Guerre ‘ in Paris 1946 and the George Cross in London 1949. The string orchestra is a monotonous repetition of Tonal Elements which are meant to describe human yearnings for communication with “The Divine”. The Heart’s ever
La Monotonia werd opgedragen aan Hidayat’s oudste zus Pirzadi Noor-un-Nissa Inayat Khan, die geexecuteerd werd tijdens de tweede wereldoorlog. In eerbetoon aan haar heroische werk voor de Weerstand als ‘Madeleine’ ontving ze posthuum de Croix de Guerre onderscheiding in 1946 te Parijs alsook het George Cross in London in 1949. Het strijkorkest is een monotone herhaling van tonische elementen die het menselijke smachten naar communicatie met “het Goddelijke” omschrijft.
De uitvoering van La Monotonia wordt geprogrammeerd in 2024 als 80 jarige herdenking van het heengaan van de heldin en haar compromisloze toewijding ter bescherming van de vrijheid.