Inayat Khan

Inayat Khan is een Indische soefi, muzikant en dichter( 1882-1927). Hij kwam aan in het Westen uit India, gestuurd door zijn leraar Seyed Mohammed Hashim Madani,  met de missie de universele booschap van Liefde, Harmonie en Schoonheid te brengen. In zijn autobiografie schrijft hij:“Toen ons schip aankwam in de haven van New York, het eerste land van mijn bestemming, zag ik voor mij een verwelkomend Vrijheidsstandbeeld, een stenen idool, waarvan ik voelde dat het wachte op de tijd om in een ideaal te veranderen, wachtend om te groeien van materiele vrijheid naar spirituele vrijheid. Zijn vleugels suggereerden mij dat het zich wilde verspreiden van nationale vrijheid naar mondiale vrijheid." 

Het concept van Spirituele Vrijheid staat centraal in de leringen van Inayat Khan namelijk dat er slechts één waarheid bestaat: de adel van het hart en dat er slechts één waarachtig hart bestaat: onzelfzuchtige gevoelens vanbinnen.

Inayat Khan vat zijn eigen leringen als volgt samen:

• Ik heb mijn muziek opgegeven omdat ik alles ontvangen had wat ik ervan kon ontvangen. Om God te dienen moet men datgene dat iemand het dichts bij het hart ligt opgeven, en ik offerde mijn muziek op waarvan ik zoveel hield.
• Ik heb liederen gecomponeerd, ik heb gezongen, en ik bespeelde de vina. Bij het musiceren bereikte ik een stadium waarbij ik in contact kwam met de muziek van de sferen. Toen werd elke ziel voor mij een toon, en het hele leven begon als muziek te klinken. Bij het spreken tegen de mensen werd ik hierdoor geinspireerd, en diegenen die zich voelden aangetrokken tot mijn woorden luisterden ernaar, in plaats van naar mijn liederen te luisteren. 
• Als ik enigzins iets doe, dan is het zielen afstemmen in plaats van instrumenten, en mensen harmoniseren in plaats van tonen. Als er iets kan gevonden worden in mijn filosofie, dan is dat de wet van de harmonie: dat men harmonie met zichzelf moet hebben en met anderen.